Sesja Przytulania

Czym jest terapia przytulaniem?

Terapia Przytulaniem jest czysto platonicznym, nieseksualnym i nieinwazyjnym procesem terapeutycznym, który jest nie tylko bezpieczny, ale bardzo specyficznie wspiera wrodzone potrzeby lub pragnienia podstawowego ludzkiego dotyku.

Bycie przytulanym pomaga czuć się akceptowanym, docenianym, uznanym, zauważonym i – przede wszystkim – kochanym.

Nasze ścisłe granice i kodeksy postępowania zapewniają bezpieczną, wygodną przestrzeń zarówno dla klienta, jak i dla przytulacza.

Częste przytulanie pomaga rozwijać ogólne samopoczucie, bezpieczeństwo, pewność siebie, radość, szczęście i spokój ducha. Jest coś głęboko pocieszającego i kojącego w byciu owiniętym w czyjeś ramiona – to również niezwykle satysfakcjonujące doświadczenie.

Korzyści z przytulania

Przytulanie uwalnia hormon szczęścia – oksytocyna uwalnia się po złączeniu się w uścisku dwóch osób. Ten hormon uwalniany jest z przysadki mózgowej w momencie, w którym dotykamy drugiego człowieka. Wywołuje on uczucie zaufania i wsparcia pomiędzy dwiema osobami, które trwają w uścisku. Pojawia się empatia, połączenie i bliskość.

Naturalne odstresowanie– oksytocyna zmniejsza kortyzol, czyli poczucie stresu i relaksuje. Długoterminowo wzmacnia układ odpornościowy a także sprawia, że jesteśmy mniej podatni na sytuacje stresowe oraz lepiej radzimy sobie w sytuacjach wykraczających poza naszą strefę komfortu. Przytulanie obniża tętno i reguluje ciśnienie krwi.

Wsparcie dla układu odpornościowego – przytulanie stymuluje gruczoł odpowiedzialny za regulację i równowagę krwinek białych.

Lek przeciwbólowy – dotyk i kontakt cielesny z drugim człowiekiem pomagają zmniejszać ból, obniżają poziom glukozy i łagodzą objawy chorób przewlekłych.

Antydepresant – osoby regularnie przytulane są mniej podatne na depresję, mają lepszy nastrój. Dopamina, która uwalnia się podczas przytulania wywołuje uczucie przyjemności, co wprawia nas w lepszy humor.

Jak wygląda sesja przytulania?

Sesje przytulania trwają zazwyczaj 1-2 godziny i zaczynają się od wyjaśnienia, jak stworzyć dla siebie bezpieczną przestrzeń.

Następnie powoli przechodzi się do dotyku, zaczynając od podstawowego (ręce i ramiona) i powoli przechodzi się do różnych pozycji przytulania, aby zmaksymalizować komfort.

Nie ma jednej ustalonej procedury. Obdarowujący podąża za potrzebami odbiorcy (przy zachowaniu procedur sesji) – i tak podczas sesji możliwe jest wiele różnych pozycji, przytulanie tylko niewielkich fragmentów ciała, jak i całej osoby.

Możliwa jest również rozmowa, patrzenie sobie w oczy czy wzajemne ćwiczenia pozwalające odbiorcy poznać różne formy dotyku i płynące z nich odczucia.